Praktyka i staż często w potocznych rozmowach są stosowane zamiennie, warto jednak wiedzieć, że w świetle prawa to dwa osobne pojęcia, regulowane przez inne akty prawne. Zasady odbywania pierwszego z nich określa Ustawa z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich. Podstawa drugiego to natomiast Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 sierpnia 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków odbywania stażu przez bezrobotnych. W kontekście obu istotna jest także Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Sprawdźmy zatem, czym się różnią umowa o praktykę absolwencką i o staż absolwencki.
Staż absolwencki i praktyka absolwencka – różnice:
-
cel
Umowa o staż, zgodnie z Ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy umożliwia: nabywanie przez bezrobotnego umiejętności praktycznych do wykonywania pracy przez wykonywanie zadań w miejscu pracy bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą.
Ustawa o praktykach absolwenckich definiuje cel tychże, jako: ułatwienie absolwentom uzyskiwania doświadczenia i nabywania umiejętności praktycznych niezbędnych do wykonywania pracy. Na takich zasadach nie można wykonywać prac szczególnie niebezpiecznych w rozumieniu Kodeksu pracy. Co ważne, podjęcie praktyk nie oznacza wykreślenia z rejestru osób bezrobotnych.
Cele są zatem zbieżne – służą zwiększaniu szans na zatrudnienie, podniesieniu wartości stażystów i praktykantów na rynku pracy. Przedsiębiorcy są zobowiązani (podobnie jak w przypadku umowy o pracę) zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki odbywania stażu/ praktyki i w razie potrzeby środki ochrony indywidualnej.
-
wymagania
Staż jest przeznaczony dla osób bezrobotnych, kieruje na niego starosta. Mimo że mówimy o praktykach absolwenckich, nie należy ich kojarzyć wyłącznie z osobami, które mają tytuł licencjata czy magistra. Z tej formy zdobywania doświadczenia zawodowego mogą korzystać wszyscy, którzy ukończyli co najmniej
gimnazjum i w dniu rozpoczęcia praktyki mają nie więcej niż 30 lat.
-
czas trwania
Zgodnie z rozporządzeniem staż powinien trwać minimum 3 miesiące i nie dłużej niż 6. Bezrobotni, którzy nie ukończyli 30. roku życia, mogą odbywać staż przez 12 miesięcy. Umowa o praktykę absolwencką jest zawierana na okres maksymalnie 3 miesięcy. Zasada ta dotyczy także sytuacji, gdy przedsiębiorca chciałby przedłużyć np. miesięczną umowę – może to zrobić jedynie o 2 miesiące.
-
wynagrodzenie
Odbywając staż, nie otrzymuje się wynagrodzenia od firmy, ale stypendium z urzędu pracy. Ma ono wysokość 120% kwoty zasiłku dla bezrobotnych (1033,70 zł).
Praktyka absolwencka może być wykonywana zarówno nieodpłatnie, jak i za wynagrodzeniem, jednak miesięcznie zarobki praktykanta nie powinny przekraczać dwukrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę (w 2020 r. nie mogą być więc wyższe niż 5200 zł brutto). Jeśli praktykant jest zarejestrowany w UP z prawem do zasiłku, nie straci go, o ile miesięczne świadczenia z tytułu praktyk nie przekroczą połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę (czyli w 2020 r. 1300 zł).
Od wypłacania wynagrodzenia zależy też sposób rozwiązywania umowy. Płatne praktyki absolwenckie można zakończyć pisemnym wypowiedzeniem z zachowaniem 7-dniowego okresu wypowiedzenia, natomiast praktyki bezpłatne – również pisemnie, ale w dowolnym czasie, bez okresu wypowiedzenia.
