KFS – co to jest
Krajowy Fundusz Szkoleniowy (KFS) to narzędzie rynku pracy wprowadzone dzięki nowelizacji ustawy o promocji zatrudnienia w 2014 r. Wcześniej ze środków KFS mogli korzystać jedynie pracodawcy chcący przekwalifikować pracowników po 45 roku życia. Natomiast w toku późniejszych zmian zniesiono ograniczenia wiekowe, KFS jest dostępny dla każdego pracownika.
KFS umożliwia przekwalifikowanie pracowników
KFS przeznaczony jest dla pracodawców i pracowników, którzy są zainteresowani przekwalifikowaniem lub aktualizacją wiedzy i umiejętności. W ramach KFS możliwe jest uzyskanie środków na finansowanie: edukacji (w postaci studiów podyplomowych i kursów) które zainicjował, lub na które zgodę wyraził pracodawca; egzaminów doprowadzających do uzyskania uprawnień, potwierdzenia konkretnych umiejętności i kwalifikacji; analizy potrzeb pracodawcy odnośnie kształcenia ustawicznego w celu jego finansowania ze środków KFS; badań niezbędnych do podjęcia samego kształcenia albo pracy po procesie dokształcania; ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, związanych z podjętym kształceniem.
Przekwalifikowanie zawodowe ma na celu przede wszystkim uaktualnienie wiedzy, dopasowanie umiejętności, kwalifikacji pracowników do nowych lub ewoluujących starych stanowisk. Dzięki temu zapobiega się utracie zatrudnienia przez osoby, których dotychczasowe doświadczenie i przygotowanie teoretyczne przestały odpowiadać zmieniającym się wymaganiom rynku.
Fundusz szkoleniowy – regulacje
O środki KFS występuje pracodawca, który chce przekwalifikować siebie lub swoich pracowników. Wysokość dofinansowania zależy od wielkości przedsiębiorstwa:
• mikroprzedsiębiorca może otrzymać finansowanie w wysokości 100 proc. kosztów kształcenia ustawicznego, nie więcej jednak niż do wysokości 300 proc. przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika;
• mały, średni, duży przedsiębiorca mogą otrzymać finansowanie w wysokości 80 proc. kosztów kształcenia ustawicznego, nie więcej jednak niż do wysokości 300 proc. przeciętnego wynagrodzenia w danym roku na jednego uczestnika.
Co istotne, przy wyliczaniu wkładu własnego pracodawcy uwzględnia się wyłącznie koszty samego kształcenia ustawicznego. Oznacza to, że nie bierze się tutaj pod uwagę żadnych innych kosztów, które pracodawca ponosi w związku z udziałem pracowników w przekwalifikowaniu. Nie należy więc rozpatrywać w obliczeniach kosztów delegacji, pensji przypadającej za godziny nieobecności związanej z udziałem w zajęciach itd.
Z wnioskiem o finansowanie przekwalifikowania pracowników zatrudniający zgłasza się do właściwego, ze względu na siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności, powiatowego urzędu pracy (PUP). Środki KFS na 2019 rok to 228 138 tys. zł.
Na koniec warto dodać że, w myśl art. 69b. pkt. 4. ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy: „Pracownik, który nie ukończył kształcenia ustawicznego finansowanego ze środków KFS z powodu rozwiązania przez niego umowy o pracę lub rozwiązania z nim umowy o pracę na podstawie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, jest obowiązany do zwrotu pracodawcy poniesionych kosztów, na zasadach określonych w umowie z pracodawcą, o której mowa w ust. 3.”.