Różnice kulturowe – definicja
Każdy naród ma swoje własne zwyczaje, zasady postępowania, utrwalone w tradycjach przywiązanie do określonych wartości, zestaw cech, które go charakteryzują. Mimo że świat stał się globalną wioską, a migracje ludności są dziś czymś naturalnym, różnice kulturowe w komunikacji i innych obszarach nadal są zauważalne i generują pewne bariery. Wiedza na temat zwyczajów przedstawicieli innych państw przydaje się i w życiu osobistym, i w biznesie, zwłaszcza że wielokulturowość w firmie to współcześnie norma nie tylko w dużych, międzynarodowych korporacjach.
Coraz częściej, by rozwijać biznes, nawet pracodawcy działający jedynie lokalnie, poszukują możliwości współpracy z partnerami z zagranicy czy rekrutują cudzoziemców o odpowiednich kwalifikacjach. Z tego względu warto poznać najważniejsze różnice kulturowe w komunikacji interpersonalnej, zwyczajach i stosunku do poszczególnych istotnych w biznesie kwestii.
Różnice kulturowe a zachowania w biznesie
Różnice kulturowe w biznesie można zauważyć na gruncie stosunku do relacji biznesowych:
- kultura propartnerska jest charakterystyczna m.in. dla Japończyków czy Chińczyków. Objawia się w początkowej nieufności do partnerów. Nawiązywanie kontaktów biznesowych wiąże się mocno ze zbudowaniem pozytywnych relacji osobistych w biznesie, zdobywaniem zaufania, lojalnością, unikaniem konfrontacji i okazywaniem szacunku,
- kultura protransakcyjna – cechuje ją to, że kontakty biznesowe nawiązuje się sprawniej, partnerzy szybciej przechodzą do interesów w myśl reguły: czas to pieniądz. Rozmowy są bezpośrednie i konkretne, nastawione na zawarcie porozumienia i efekt. Nie ma przeszkód, by ważne ustalenia zatwierdzać nie twarzą w twarz, a np. telefonicznie. Na tych zasadach kontakty w biznesie prowadzą np. Amerykanie czy Niemcy.
Przedstawicieli poszczególnych części świata różni podejście do czasu i punktualności. W Polsce wybaczamy drobne, sporadyczne spóźnienia, a jednocześnie uznajemy, że przychodzenie o umówionej godzinie wyraża szacunek dla innych osób i siebie samego, świadczy o profesjonalizmie, kulturze osobistej w pracy. Niemcy i Japończycy nie akceptują spóźnień, niedotrzymywania terminów. Inaczej do tych kwestii podchodzą m.in. mieszkańcy krajów arabskich i Ameryki Południowej. Nie interpretują oni niepunktualności w negatywny sposób, a przekładanie spotkań, odwoływanie ich, nawet w ostatniej chwili, nie ma negatywnego wydźwięku w interesach.
Odmienność widoczna jest również w sytuacjach komunikacji twarzą w twarz. Dla zachowawczych i zdystansowanych Brytyjczyków, Japończyków czy Niemców rozmowa bez znajomości różnic kulturowych z mówiącymi głośno, ekspresyjnymi Włochami, Grekami lub mieszkańcami Ameryki Południowej może być mało komfortowa. Ważną kwestią jest też kontakt wzrokowy – dla jednych zupełnie naturalny, dla innych wprawiający w zakłopotanie.
Różnice kulturowe w negocjacjach biznesowych to oczywiście dużo obszerniejszy zbiór. Osoba, która przygotowując się do współpracy z przedstawicielem innej narodowości, poprzedzi pierwszy kontakt analizą zwyczajów charakterystycznych dla potencjalnego partnera, ma większe szanse na nawiązanie relacji niż ktoś, kto kwestie obyczajowe zupełnie zignoruje.
