Rodzina a praca
Czasem mówimy, że ktoś: „potrafi oddzielić życie rodzinne od pracy”. Czy rzeczywiście jest to możliwe? Okazuje się, że z psychologicznego punktu widzenia nie do końca. O ile możemy zadecydować o tym, że wyłączymy komórkę na wakacjach i postaramy się opuszczać firmę przed dwudziestą, o tyle w naszej podświadomości funkcjonuje bardzo wiele schematów i wzorców, nabytych w rodzinach pochodzenia a stosowanych w życiu zawodowym.
Praca a rodzina – jak dzieciństwo wpływa na życie zawodowe
Często pozycja dziecka i pozwolenie na odnoszenie przez nie sukcesów jest wynikiem przekazu międzypokoleniowego. Na przykład w rodzinach, gdzie z pokolenia na pokolenie to najstarszy syn jest dziedzicem, a młodsze dzieci desygnowane są do sprawowania opieki nad starszymi rodzicami. Na rynku pracy znaleźć można osoby niezdolne do podjęcia aktywności bez przyzwolenia osób znaczących, jak w przypadku często karconych dzieci.
Kiedy rzeczy przyjemne dla dziecka były ściśle racjonowane, osoba dorosła może mieć kłopoty z sięganiem po rzeczy dla niej dobre pozytywne związki, sukcesy, awanse. Istotne jest, czy rodzice serio traktują sukcesy potomków, czy nie deprecjonują nawet małych osiągnięć. Jeżeli dziecko nie dostaje sygnału, że to, co robi, jest wartościowe, w dorosłym życiu sądzi, że nawet duże osiągnięcia mają małą wartość. Osoba, która w dzieciństwie oczekiwała od rodziców pewnych, konkretnych sposobów okazywania aprobaty, a nie otrzymywała ich, może w przyszłości czuć się bezsilna. Jako dorosła osoba podświadomie będzie się spodziewać, że niezależnie od swoich wysiłków i tak nie osiągnie tego, czego pragnie. Kiedy zaś rzeczywiście coś osiągnie i zostanie doceniona przez otoczenie, będzie czuć się jak oszust.
Sposób, w jaki dziecko spostrzega swoja rolę w rodzinie, może wynikać ze sprzeczności między indywidualnymi dążeniami, wypływającymi z wewnętrznych zainteresowań i zdolności, a dążeniami, które są stymulowane przez rówieśników, nauczycieli i członków rodziny. Pomysł na zawód, miejsce, sposób zarobkowania i realizowania swoich aspiracji to tylko przedłużenie tych sporów z dzieciństwa. Postawy rodziny wobec rywalizacji, współzawodnictwa, nagród, wyróżnień i dyplomów mogą określić kształtujące się poglądy dziecka na to, co jest naprawdę ważne.
Dziecko szuka też sposobów, żeby odróżnić się od rodziny i tak na przykład, jeśli w rodzinie są trudności z wyrażaniem emocji, może wybrać zawód psychologa albo aktora – gdzie w ramach swoich czynności zawodowych będzie miało kontakt z wyrażaniem emocji. Ktoś inny wybiera ścieżkę kariery tylko po to, żeby sprawdzić tolerancję rodziców na odchylenie od rodzinnej tradycji. Podobnie, jeśli wyborem jest praca za granicą, a rodzina w Polsce niezupełnie tę decyzję popiera.
Konflikt pomiędzy preferencjami bliskich a pragnieniami dziecka może mieć ogromny wpływ na późniejszy wybór drogi zawodowej młodego człowieka oraz na to, na ile efektywnie będzie on swój plan realizował.
Praca zawodowa a rodzina – bezpieczne schematy
Trzeba pamiętać, że każda osoba pracująca znajduje się na styku dwóch systemów – rodzinnego i tego związanego z miejscem pracy. Te systemy oddziałują ze sobą bardzo mocno i muszą być utrzymywane w stanie delikatnej równowagi. Jest to warunek konieczny dobrego funkcjonowania człowieka w sytuacji pracy zawodowej. Systemy rodzinne oddziałują na strukturę organizacji i wchodzą z nią w interakcje. Jest to widoczne zwłaszcza, kiedy ktoś przychodzi do nowej pracy. Często na początku systemy interpersonalne i praktyczne aspekty zawodu nie są jasne. Wtedy stosuje się znane, sprawdzone schematy.
Potem może pojawić się element konfliktu pomiędzy wymaganiami i regułami instytucji, a wymaganiami i regułami rodziny. Polega on na tym, że w pracy znajduje się aktorów do odegrania ról członków rodziny. Na przykład, jeżeli jesteśmy lojalni wobec niekompetentnego rodzica, to taką samą lojalność odczuwamy wobec niekompetentnego przełożonego. Konflikt między przełożonym a podwładnym często będzie przebiegał tak, jak między rodzicem a dzieckiem, natomiast między osobami o porównywalnym wieku i statusie, jak między rodzeństwem.
Pracownik może być wyjątkowo zgodny i brać na siebie rolę rozjemcy w konfliktach, bo kiedyś był takim rozjemcą między rodzicami. Jeśli rodzice wymagają od dziecka wybitnych osiągnięć intelektualnych i nieustannie egzaminują potomka, to jako osoba dorosła będzie on skłonny do pouczania innych, wymądrzania się, a każdy objaw krytyki potraktuje jako gwałtowny atak. Dla niektórych awans jest sytuacją stresującą przez to, że wzrost liczby obowiązków prowadzi za sobą konieczność rezygnacji z hobby, promowanego przez bezkrytycznie uwielbianego rodzica. Inne osoby boją się prześcignąć rodziców czy rodzeństwo itp.
Praca zawodowa a rodzina – co wpływa na wybór ścieżki zawodowej
Wszystkie te uwarunkowania nie są oczywiście czymś, co nas determinuje w sposób ostateczny. Natomiast warto mieć świadomość, że istnieją. Mogą rzucić światło na zachowania i nasze, i naszych współpracowników. Im silniej tkwią w nas przekazy rodzinne, im mocniej są wiążące i zobowiązujące, tym bardziej prawdopodobne, że ograniczą swobodny rozwój. W nich można odnaleźć źródło błędnego wyboru szkoły i zawodu, kształtowania kariery niezgodnie z pragnieniami. Problem ten szczególnie dotyczy pań. Jeśli w domu rozważana jest praca zawodowa kobiety, a rodzina od pokoleń żyła w patriarchacie, gdzie ani matka, ani babka nie zarabiały pieniędzy, dość trudno może być wyjść z takiego schematu.
Podobnie nasza pozycja w pracy bywa odbiciem relacji z rodzicami i rodzeństwem. W dyskusjach o podziale obowiązków i profitów, konfliktach i zawieraniu sojuszy jesteśmy dokładnie tacy sami, jak w domu, z którego pochodzimy.
Rodzina – na całe szczęście – jest również źródłem pozytywnych przekazów. Daje nam siłę w dążeniu do postawionych celów, jest źródłem wiedzy o naszych zdolnościach i umiejętnościach. Uczy pozytywnej rywalizacji, altruizmu, obowiązkowości i pracowitości. Warto z tego skarbca czerpać rozsądnie i z umiarem, sięgając po to, co pozwala realizować marzenia. Dobrze, jeśli wsparcie daje nam rodzina, a praca zawodowa, która została wybrana świadomie, przynosi spełnienie i satysfakcję.